Eerste test: Harley-Davidson Sportster S

Harley-Davidson zit momenteel in een overgangsperiode. Verouderde, luchtgekoelde modellen zijn niet meer conform de laatste Europese regelgevingen, dus moet er serieus vernieuwd en geïnvesteerd worden door de Amerikanen. De Pan America was daar het eerste kind van, en oh, wat is die goed gelukt. Tweede in het rijtje? De Sportster S. Een belangrijke naam in Harleys line-up, dus die moet er ook boenk op zijn.

In elkaar gekropen bruut

Wat een coole machine! De nieuwe Sportster S zuigt de aandacht naar zich toe als we arriveren aan het hotel waar de perspresentatie plaatsvindt. Een lage, in elkaar gekropen bruut die ieder moment uit zijn vel kan barsten. Kleine spiegels aan de stuuruiteinden, platte benzinetank, smal zadel en een kort spatbord. Maar wel dikke, grote banden, een vet motorblok en een sterk aanwezige shotgun-uitlaat. De combinatie van klein tegen groot werkt wonderwel, zonder overdreven te zijn. Klassieke designelementen, maar toch een modern uitziende machine. Al helemaal met de rechthoekige, erg laag geplaatste ledkoplamp. Knap werk hoor, van de designers bij Harley-Davidson. De Sportster S kun je niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Als je nu van de custom stijl houdt of niet.

Help!

Maar die zitpositie… Hoe ga ik – in de naam van de hemel – mijn 1m90 op de Sportster S geplooid krijgen? Op eerder verschenen persfoto’s zag het er al pijnlijk oncomfortabel (maar wel heel cool) uit. En die modellen zijn meestal goed gekozen qua lichaamslengte. Het hoort erbij en ik moet er niet te veel over zag… Wacht eens. Dit zit helemaal niet zo verkeerd. Het zadel is aangenaam zacht, mijn kniehoek is redelijk en ik zit comfortabel rechtop met de handen aan het stuur. Da’s een meevaller!

Simpel en duidelijk

De vele knopjes op beide stuurhelften zijn op het eerste gezicht nogal overweldigend, maar ieder knopje heeft zijn functie en dat werkt eigenlijk heel makkelijk. Je moet niet in menu’s zoeken naar de juiste instelling of functie, gewoon één druk op de knop en daarmee basta. Simpel en duidelijk. Net zoals het display. Dat is klassiek rond vormgegeven en je vindt er alle info die je nodig hebt in één oogopslag, zonder overbodige cijfers of waarden. Het is nu ook mogelijk om via het display je muziek te bedienen die afspeelt via bluetooth. Er is dus voor alle duidelijkheid geen luidspreker op de Sportster S. Verder kun je aan de hand van de Harley-Davidson app navigeren met projectie op het display. De plaatsing van het display is wel behoorlijk laag, maar we hebben het nooit als storend ervaren.

Naar adem happen

Alvorens het Revolution Max-motorblok tot leven schiet, hoor je een soort boostergeluid van de elektrische startmotor. Een gimmick, maar het klinkt wel stoer. Wat daarna volgt, verwacht je niet van een Harley-Davidson. Het typische ‘kabom kabom kabom kabom’ is vervangen door een veel vloeiender, stiller en minder agressief geluid dat niet in woorden uit te leggen valt. Het is beschaafder. Moderner. Bij oldskool Harley-Davidson-clubs gaan de alarmbellen af. Maar het zijn die fans van het merk die ook moeten begrijpen dat hun geliefkoosde merk vooruit moet. Verandering is nodig. En ja, het typische geluid is ermee verdwenen. Maar wat je ervoor terugkrijgt, is van een hele andere orde.

Tegen de stuit!

De 1250 V-twin komt van de Pan America, maar verliest een dertigtal paarden om uit te komen op 123 pk. Het koppel zakte minder fel ten opzichte van de Pan Am, met 125 Nm voor de Sportster S. Meer dan voldoende, zo blijkt als we het gas tot tegen de stuit draaien en ons verdomd hard moeten vasthouden aan het brede stuur. Wow! Wat een power. Zelfs van onderuit pakt de V-twin zonder haperen op en blijft hij staccato doortrekken tot 8.000 tpm. Een verademing van een motorblok dat ook letterlijk op je adem pakt.

Zacht of hevig?

Met behulp van drie rijstanden (Rain, Road, Sport) en twee Rider modi kun je het karakter van de motor nog wat aanscherpen. Van een zachte gasreactie en snel ingrijpend tractiecontrolesysteem in Rain, tot een merkbaar heviger reagerend motorblok in Sport. Wat het best past op de Sportster S? Road, net zoals op de meeste motoren. Het is de standaardsetting en daarmee rijdt hij het aangenaamst.

Vooroordelen

Het is grappig hoe snel je een oordeel velt over een motorfiets zonder er eerst mee gereden te hebben. Dat deed ik zelf tot tweemaal toe over de Sportster. Eerst met de eerder besproken zitpositie, die verrassend goed blijkt te zijn. Maar ook met het stuurgedrag ‘dankzij’ de brede banden. Het zijn dan ook wel joekels van rubbers, dus heel ongewoon is die gedachtegang niet. Maar dan ga je ermee rijden en merk je dat er best nog wat leven in die Dunlops zit. Kun je dit vergelijken met een sportieve naked met een normale bandenmaat zoals bijvoorbeeld een Kawasaki Z900? Nee. Maar door de conische vorm van de banden – waardoor ze dus eerder puntig zijn op het loopvlak in plaats van plat – helt de Harley-Davidson vrij makkelijk over. Zelfs een korte opeenvolging van bochten vraagt geen Supermankracht om de Sportster te sturen.

Uitdager

Koppel dat aan de fijne motor en fantastisch schakelende versnellingsbak, en het duurt niet lang alvorens er een brede grijns op je gezicht verschijnt. Het is moeiteloos plezierig en, straffer nog, de Sportster daagt je zowaar uit om er sportief mee te rijden. Dat is een gevoel dat ik op nog geen enkele andere Harley-Davidson ervaren heb, de Pan America uitgesloten. Op de meeste Harleys zit je chill en rij je relaxed, omdat de machines het vragen. Dat is trouwens geen negatieve commentaar, want het is een kunst op zich om rijders in die gemoedstoestand te krijgen. Maar dus niet zo op de Sportster als er zich bochtige wegen presenteren.

Vonken en vuur

Opletten dat je niet té enthousiast wordt in bochten, want voor je het weet komen de vonken van je voetsteunen. Harley-Davidson belooft een hellingshoek van 34 graden, maar daar zit je al snel aan als je een beetje tempo maakt. Wil je liever nog wat meer hellingshoek maken? Ga dan voor de accessoirevoetsteunen die een stuk meer naar achteren – en dus meer onder je – geplaatst worden. Je krijgt er niet alleen meer hellingshoek en een actievere zithouding door, maar ook een makkelijkere manier om even op de voeten te ‘staan’ als je door een put rijdt. Dat komt goed van pas, want met een veerweg van slechts 51 mm achteraan, krijgt je onderrug het behoorlijk hard te verduren. Dat is niet ongewoon op dit type motoren, maar die in het midden geplaatste voetsteunen kunnen het ruggenleed wat verzachten.

Stuiteren

Een ander nadeel van de harde veren en korte veerwegen is een stuiterig karakter, net als je dat niet wilt; plat in een bocht. De Sportster S verliest er zijn concentratie door en drijft je, naar de buitenkant van de bocht. Hou daar dus rekening mee als je een keer in de flow bent en de Harley-Davidson steeds meer en harder gaat pushen. Wij hebben het al voorgedaan – zonder dank – en raden het niet aan om hem tegen de limiet te rijden. Wel sportief, maar binnen de perken.

Alles voor de looks

In het thema ‘vorm boven functie’: de remmen. Vooraan krijg je een enkele Brembo met radiale klauw, achteraan een 260mm-schijf met enkelzuigerremklauw. Niks mis mee op papier, maar met een rijklaargewicht van 228 kg en een dergelijk snelheidspotentieel, was een tweede schijf vooraan niet misplaatst. Al helemaal omdat het hier gaat om het sportieve model in de Harley line-up. Maar… de looks zijn prioritair. Het is nu niet zo dat je remkracht tekortkomt, maar als het tempo de hoogte in gaat, mag iets meer zekerheid. Daar bestaat trouwens een simpele oplossing voor: veel meer achteraan bijremmen. De brede achterband heeft daar de minste moeite mee, waardoor de Sportster mooi in het gareel blijft bij stevig voor- én achteraan remmen. Kwestie van rijtechniek dus.

Passagierszadel…?

In het thema ‘vorm boven functie, deel 2’: het korte achterspatbord. Jazeker, ziet er heel mooi uit. Het enige nadeel is dat je misschien een vuile rug hebt. Gelukkig was het tijdens onze testdag droog, maar voorzie zeker een regenpak als je op nat asfalt rijdt. Of een achterpassagier. Lukt niet, zeg je? Toch wel. Harley-Davidson biedt als accessoire een passagierszadel aan, eventueel inclusief een ruggensteun. Je passagier moet dan wel op het kleine minizadeltje zitten, maar jij wordt gelukkig niet nat.

Conclusie

Val je voor het design van de nieuwe Sportster S? Ga er dan zeker een keer mee proefrijden. Je zult versteld staan van het soepele en krachtige motorblok, de fijne versnellingsbak en het aangename stuurkarakter. Neem het woord ‘Sport’ in ‘Sportster S’ evenwel met een korreltje zout. Trouwens, waarvoor zou die ‘S’ staan? Sportster Sport? Goed, terug naar dat korreltje zout, want hoewel je stevig door kunt rijden met Harleys sportiefste, moet je toch rekening houden met limieten.
Al bij al dus een geslaagde tweede machine van het nieuwe Harley-Davidson. De Amerikanen maken duidelijk stappen in de juiste richting, en we kunnen niet wachten wat de derde telg brengen zal. Het moeilijkste gedeelte moet nog komen: nieuwe klanten vinden en tegelijkertijd de oude fans niet wegjagen. De kans op dat laatste is erg klein.

Fotografie: Alessio Barbanti

Technische gegevens

Motor
Type: vloeistofgekoelde V-twin, viertakt, DOHC
Cilinderinhoud: 1.252cc
Maximaal vermogen: 123 pk bij 7.500 tpm
Maximaal koppel: 125 Nm bij 6.000 tpm
Transmissie: 6 versnellingen
Eindoverbrenging: riem

Rijwielgedeelte
Frame: stalen trellisframe
Voorvork: 43mm UPSD, volledig instelbaar
Achterschokbreker: monoshock, volledig instelbaar
Remmen voor: 320mm-schijf met vierzuigerremklauwen
Remmen achter: 260mm-schijf met enkelzuigerremklauw

Afmetingen
Wielbasis: 1.518 mm
Rijklaargewicht: 228 kg
Zithoogte: 753 mm
Tankinhoud: 11,8 liter

Prijs
België: 15.995 euro
Nederland: 18.495 euro