Eerste test: Triumph Speed Triple 1200 RR
Echte schoonheid zit vanbinnen. In heel veel gevallen is dat inderdaad zo, maar bij de Triumph Speed Triple 1200 RR zit die schoonheid toch wel echt aan de buitenkant. Een vrijwel perfecte mix van retro en modern, met een silhouet dat doet terugdenken aan racers uit de jaren stilletjes. Maar hoe zit het onderhuids? Is daar ook enige schoonheid te vinden? Of moet je het met deze machine enkel met haar goede looks doen?
Eigen karakter
Er wordt geen geheim gemaakt door Triumph dat de RR bijna identiek is aan de Speed Triple RS naked bike. En waarom zouden ze ook? De RS is de naakte driecilindergod, met prestaties en rij-eigenschappen die je stijl achterover doen vallen in stijl, al wheeliënd uiteraard. Maar een variant maken op een bestaand thema is niet altijd zo makkelijk. Het geheel moet namelijk kloppen en het mag niet te gekunsteld aanvoelen. In dit geval hebben ze bij Triumph exact gedaan wat nodig was om de RR een eigen gezicht én – zeker zo belangrijk – een eigen karakter mee te geven.
Semiactieve elektronische Öhlins
Laten we beginnen bij de externe verschillen. Anders op de RR zijn de kopkuip, het stuurtje met clip-ons en de voetsteunen die een beetje hoger en een tikje naar achteren zijn geplaatst voor meer bodemvrijheid op het circuit. Volgende uit die laatste twee krijg je een andere, meer gefocuste zitpositie. Onderhuids is het grote verschil de semiactieve en elektronisch instelbare Smart EC 2.0-vering van Öhlins. De naakte RS heeft ‘vaste’ Öhlins-exemplaren. Daarnaast is er ook gekozen voor ander rubber met Pirelli’s Diablo Supercorsa SP V3. Op de RS liggen Metzelers Racetec RR.
RS in het achterhoofd
Niet zo heel lang geleden reden we met de naakte RS op de openbare weg. Wat we daaruit onthouden hebben, is dat het een motor is die zijn werk tot in het extreme goed doet. De onuitputtelijke kracht van de driecilinder, de scherpte van het sturen, de sensationele stabiliteit,… Maar de machine is heel hard afgeveerd, en dat is niet altijd even comfortabel als je ermee op een normaal, rustig tempo rijdt. Met dat gegeven in het achterhoofd vatten we onze ochtendrit aan op de nieuwe RR.
Opwarmen
De temperatuur in het zuiden van Spanje blijft steken op een magere 8 graden ’s morgens, maar gelukkig worden we verwend met testmotoren die zijn uitgerust met (optionele) handvatverwarming. Veel tijd om over die koude te klagen, zagen of zelfs denken, is niet mogelijk, want al snel belanden we op een kilometerslange stuurweg door de bergen waar je lichaam binnen geen tijd is opgewarmd. Maar de Triumph lijkt nog niet helemaal warm. Het stuurgevoel is wat onduidelijk en het is zoeken naar vertrouwen in zijn kunnen. Zijn de banden nog koud? Zijn we te voorzichtig op het koude asfalt met soms verraderlijke schaduwplekken?
Gouden combinatie vinden
We besluiten te switchen naar een andere rijmodus. De standaard Road-setting is de zachtste, meest comfortabele set-up. Dat geldt voor de gasrespons en ook voor de veren. Over die gasrespons klagen we niet, want die is net goed tijdens dit soort omstandigheden. De veren mogen wel een tandje harder. In de Rider-modus kun je alles naar wens instellen, wat een enorme waaier aan mogelijkheden biedt. Wij gaan dus voor de Road-gasrespons in combinatie met de Sport-veerafstelling. Een recept dat zijn vruchten lijkt af te werken, want de Speed Triple RR stuurt nu veel beter. Je krijgt meer feedback van wat er allemaal onder je aan het gebeuren is en het rijplezier groeit na iedere bocht.
Soepel
Dit soort wegen – lange, snelle, brede bochten – zijn gewoonweg gemaakt voor de RR. Of andersom. Hoe hoger het tempo, uiteraard tot een bepaald niveau, hoe beter de Triple zich voelt. Zijn 180 paarden kun je op de openbare weg vrijwel nergens kwijt, maar het monsterkoppel van 125 Nm wel. Laag in toeren of bovenin tegen de rode cijfers, de driecilinder is overal soepel. Overal! Het is dé grote sterkte van het blok, los van de overweldigende boost en het genot van zijn triple-geluid. Zo hebben we 90 procent van de bergwegen in derde versnelling gereden. Je kunt er vrijwel alles in doen, van krappe haarspelden tot de jacht naar snelheden die niet voor publicatie vatbaar zijn. Meer schakelen zou een optie kunnen zijn, maar leidt je alleen maar af. Nochtans is het geen hels karwei, want de standaard quickshifter is er eentje die een aparte melding verdient. Hij schakelt zowel op als af, en doet dat op een – durven we het zeggen – perfecte manier. Snel, makkelijk en – daar zijn we weer – soepel.
Liever niet in de regen
Eenmaal de banden hun werktemperatuur gevonden hebben, barst het feest helemaal los. Maar, en hier zit een hele grote ‘maar’ aan. De Pirelli’s werken uitmuntend bij droge omstandigheden, maar ons zul je er niet mee in de regen zien. Doordat het bijna semislicks zijn met heel weinig groeven om water af te voeren, kan het al eens listig worden op een natte ondergrond. We hebben het gelukkig niet kunnen testen in Spanje, maar eerder reden we dezelfde Supercorsa’s wel al eens in de regen, en dan wordt het bij momenten zelfs gevaarlijk. De vraag is natuurlijk: wie gaat er met zijn/haar Speed Triple RR in de regen rijden? Vrijwel niemand, maar in ons land kun je altijd op een onverwacht moment een stevige bui over je heen krijgen.
Stevig pushen
Je moet ook niet al te veel bescherming verwachten van het kuipje en de ruit. Die zitten er vooral voor esthetische redenen en bieden vrijwel geen windbescherming. Stoort dat? Helemaal niet. Maar we geven het je toch even mee. De aanvallende zitpositie op de RR werkt prima als je stevig aan het pushen bent, maar voor alle stukken daarbuiten zit je beter op de RS. Toch is het prima uit te houden op de RR, met een ietwat minder extreme zithouding dan op pakweg een Japanse supersport.
Aanvallen op Ascari
Weet je waar die sportieve zithouding wel goed werkt? Op een circuit. Raad eens wat wij nog voor de boeg hebben na de middagpauze? Juist ja, en niet zomaar een circuit. We hebben toegang gekregen tot het erg exclusieve privécircuit Ascari Race Resort. Dat is in het jaar 2000 aangelegd en telt in totaal 26 bochten. 13 daarvan zijn linksdraaiend, en 13 rechts. Het mooie daaraan is dat alle bochten een kopie zijn van bestaande bochten op andere circuits. Zo zijn er stukken nagemaakt van Spa-Francorchamps, Sebring, Laguna Seca, Silverstone,… Het geheel is een dik 5 km lange lus die alles combineert en volop uitdagingen biedt. Daarom is het ook maar goed dat we de eerste sessie achter een gids aanrijden om de juiste rijlijn te vinden en de Speed Triple RR goed aan te voelen. Op circuit reageert een motor toch altijd heel anders dan op de openbare weg.
Blindelings vertrouwen
Ondertussen staan we in Track-mode waarbij de hele machine zo scherp mogelijk staat. Dat wil zeggen: een wat agressievere gasreactie, zo min mogelijk tussenkomst van ABS of tractiecontrole, en de Öhlins-vering zo hard mogelijk opgespannen. Waar we op de openbare weg nog wat moesten zoeken naar vertrouwen in de machine, hebben we dat op circuit onmiddellijk gevonden. Dat is te danken aan drie dingen. Eerst en vooral is de gasreactie spot-on. De RR reageert nooit agressief en laat je vloeiend bochten afronden. Een tweede belangrijke eigenschap zijn de Brembo-remmen. Die zijn van het type ‘Stylema’, wat zoveel wil zeggen als: het beste op de markt. Ze bijten ongelooflijk hard, hebben een geweldig uithoudingsvermogen en zijn makkelijk met één of twee vingers te bedienen. Tot slot is er nog de stabiliteit van het frame. Dat filtert zonder drama alle fouten die we maken eruit. Alsof we niets verkeerd hebben gedaan. Heel vergevingsgezind dus. Zoals een goede vriend waar je blindelings op kunt vertrouwen.
Overweldigend. Of niet.
En zo voltooien we drie circuitsessies van 15 minuten op het uitdagende Ascari. Als twee dikke vrienden. Aan het begin van de dag moesten we nog wat zoeken naar het vertrouwen in elkaar, maar dat is ondertussen gevonden. 180 pk en slechts 199 kg rijklaargewicht mag nogal overweldigend overkomen, en voor alle duidelijkheid is het dat ook, maar zo voelt het niet aan. Jazeker, binnen geen tijd zit je op 200 km/u en de trekkracht is sensationeel. Maar je hebt niet het gevoel dat je buiten je eigen grenzen of die van de motorfiets aan het rijden bent. Alles gaat zo… makkelijk.
Slik!
Het grote verschil met de naakte RS is dat die eerder wel overweldigend overkomt. Zowel op de openbare weg als op het circuit is de RR een evenwichtigere motor. Laten we hier trouwens geen vergelijking van maken, maar we kunnen ons voorstellen dat je als geïnteresseerde koper wel twijfelt tussen de RS of de RR. Semiactieve vering en een extra kopkuip kosten wel aardig wat. 20.800 euro om precies te zijn. Dat is 2.500 euro meer dan de RS. Slik! Toch nog maar eens met de loterij meedoen?
Conclusie
Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Pijn in je rug, nek en polsen door de sportieve zithouding. Pijn in je portemonnee door de hoge aanschafprijs. Maar in een goede vriendschap moet er geïnvesteerd worden, want dan krijg je er ook veel voor terug. Triumph heeft de basis van de Speed Triple RS gebruikt en daar aangepast waar het nodig was om er een moderne retroracer van te maken. Dat experiment is zonder twijfel gelukt, waarbij de RR een eigen karakter(kop) heeft gekregen. Hij is er in het wit en rood, en zijn beide geslaagd. Waren we aanvankelijk helemaal dolverliefd op de Speed Triple 1200 RR, zijn we nu zonder enige schaamte in de friendzone beland. Dat is in dit geval helemaal niet erg, want de RR is er eentje die gemaakt is om een langdurige relatie mee op te bouwen. Geen quickie of onenightstand aan haar besteed. En het beste van al? Motorrijders zullen nog altijd als jaloerse zielen hun ogen uitkijken als je ermee komt opdraven. Arm om arm. Als beste vrienden.
Fotografie: Triumph
Technische gegevens
MOTOR
Type: vloeistofgekoelde drie-in-lijn, DOHC
Cilinderinhoud: 1.160cc
Boring x slag: 90 x 60,8 mm
Kleppen/cilinder: 4
Compressieverh: 13,2:1
Carburatie: elektronische injectie
Koppeling: natte multiplaat, slipperkoppeling
Transmissie: zesbak
Eindoverbrenging: ketting
PRESTATIES
Maximaal vermogen: 132 kW (180 pk) @ 10.750 tpm
Maximaal koppel: 125 Nm @ 9.000 tpm
ELEKTRONICA
Motor: rijmodi, quickshifter, cruisecontrol
Rijwielgedeelte: bochten-ABS, tractiecontrole, wheelie control
RIJWIELGEDEELTE
Frame: aluminium dubbel buizenframe, aluminium subframe
Vering voor: 43mm UPSD
Stelmogelijkheden: volledig instelbaar
Vering achter: monoshock
Stelmogelijkheden: volledig instelbaar
Veerweg v/a: 120/120 mm
Rem voor: 320mm dubbele remschijf met vierzuigerklauwen
Rem achter: 220mm enkele remschijf met dubbelzuigerklauw
Banden v/a: 120/70 R17, 190/55 R17
MATEN & GEWICHTEN
Wielbasis: 1.439 mm
Balhoofdhoek: 23,9°
Naloop: 104,7 mm
Zithoogte: 830 mm
Rijklaargewicht: 199 kg
Tankinhoud: 15,5 liter
PRIJS & INFO
Prijs België: € 20.800
Prijs Nederland: € 23.250
Importeur: Triumph Motorcycles Benelux
Internet: www.triumphmotorcycles.be