Reportage: Crom Ride 2021 met de Kawasaki Versys 1000 SE

Een klim van 14 km. Niemand te zien in de verste verte. Het asfalt ligt er perfect bij, de zon staat in de rug. Terugschakelen naar tweede versnelling voor een haarspeldbocht. Apex aantikken, gas erop, quickshiften terwijl de Versys 1000 op zijn andere oor wordt gegooid. Enkele bochten verderop rijdt een treintje Oostenrijkse journalisten. Zo snel mogelijk ernaartoe. Zo snel mogelijk er voorbij. Op deze rit rij je best je eigen tempo. Tot startnummer 001 in ons vizier verschijnt…

570 km, 10 uur, 15 bergpassen

Welkom op de Crom Ride! Een jaarlijkse rit met vertrek in het Spaanse Gerona die dit jaar een flinke 570 km lang was. Goed voor 10 uur rijtijd, 15 bergpassen en meer dan 2.000 bochten. Het zijn indrukwekkende cijfers voor een rit die je dient af te werken in één dag. Sommige van de meer dan 750 deelnemende motorrijders vertrekken al om 6u ’s morgens, om voor zonsondergang weer aan de finish te staan. Wij vertrokken om 8u30 aan onze ietwat ingekorte route van 440 km, omdat we als journalisten verplicht zijn aan fotoshoots, videostops en – wat had je dan gedacht – een uitgebreid middagmaal.

De machine

Kawasaki heeft ons uitgenodigd om aan deze rit deel te nemen, en dat mogen we doen op een Versys 1000 SE. Binnen de Kawasaki-range kunnen we ons geen betere motor bedenken die meer dan de Versys voor dit werk geschikt is. Hij is comfortabel met een natuurlijke rijpositie, heeft zijkoffers die we kunnen volstouwen met drank en eten, beschikt als SE-versie over adaptieve vering en zet je goed uit de wind met zijn instelbare scherm. Het mag duidelijk zijn: aan de motor zal het alvast niet liggen.

Checkpoints: check!

De route volgen doen we aan de hand van een TomTom-gps. Daarmee navigeren we van checkpoint naar checkpoint, om uiteindelijk vier stempels verzameld te hebben aan het eind van de dag. Een goed systeem, waarmee je de deelnemers verplicht om even van de motor af te stappen en wat te rusten. De CP’s, zes voor de volledige route, liggen altijd in mooie stadjes die zeker de moeite zijn om eens te bezoeken. Verlies er echter niet te veel tijd, want dan krijg je de route nooit binnen de aangegeven tijd afgewerkt.

Het belang van goed asfalt

Met een absoluut minimum aan snel- of hoofdwegen over de hele route, rijd je op stukken waarvan je denkt: waar zit ik hier in hemelsnaam? Tientallen kilometers aan een stuk kom je niemand tegen. Geen verkeer, geen huizen, geen andere deelnemers. Enkel maar bochten, bomen en perfect asfalt. Op de 440 km lange route zijn we slechts één stuk asfalt tegengekomen dat zopas was gekiezeld. Voor de rest hebben we geen enkel slecht stuk weg gehad. Geen enkel. En dan zo blij zijn als we eens 5 km nieuw asfalt in de Ardennen hebben…

Remmen!

Hebben we al verteld dat er belachelijk veel bochten in de Crom Ride zitten? Je kunt het je bijna niet voorstellen hoe de wegen er gevormd zijn. Alles kan in tweede en derde versnelling. Maar meestal in tweede, want de viercilinder van de Versys 1000 pikt fijn op onder in toeren en je kunt hem stevig door zijn toerenbereik halen. De remmen bijten erg goed en geven een klare feedback van wat er met de gloedhete banden aan het gebeuren is. Door de korte bochten en vele haarspelden heb ik zelden zoveel achterrem gebruikt. Het helpt om de motor stabiel te krijgen én houden in krappe draaiers.

Absoluut meesterwerk

De klim naar het Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa is een absoluut meesterwerk. Weinig verkeer – toch toen wij er waren -, bochten die een hoger tempo vragen en prachtige vergezichten. Maar daar was geen tijd voor, want toen we op de top kwamen, reed er een motorrijder voor ons die een verdacht aangenaam tempo aan het rijden was. Omdat er ons tijdens de ganse rit, waar we nu van op de helft zaten, nog niemand was voorbijgestoken, moest deze in een geel hesje uitgedoste motard er ook aan geloven. Althans, dat was de bedoeling.

Knorrende maag

Op zijn Ninja 1000SX reed de Spanjaard een… vlot tempo. Tot bij hem komen was geen probleem, maar eenmaal hij ons zag in zijn zijspiegels, schakelde hij nog een tandje hoger/terug. Het vlotte tempo veranderde geleidelijk aan in een snel tempo, en we moesten ons hard concentreren om hem bij te houden. Maar dat was niet zo vanzelfsprekend, want het was al na de middag en we moesten de lunchstop nog bereiken. Honger dus, en naast een woest zoemende viercilinder ook een intens knorrende maag.

Beestenboel

De Spaanse Ninja dartelde als een jong hert over de kronkelwegen. Wij volgden hem als een hongerig luipaard in zijn voetsporen. En daar houdt de beestenboel niet op, want als het tempo even omlaag moet omwille van rund op de weg, kunnen we hem bijna ruiken. Dat rund hebben we gisteren al gegeten, hert zou lekker zijn voor vandaag. We verlaten de open bergwegen en trekken de bossen in. Nog steeds dezelfde weg, nog steeds maar één weg om te volgen. Tientallen kilometers lang.

Weg van het gevaar

Hij lijkt weg te trekken. Bocht na bocht steeds een beetje meer. Alsof hij hier nogal eens geweest is. Of omdat hij niet de extra kilo’s van de compleet uitgeruste Versys moet meezeulen op zijn 1000SX. Misschien zijn we in zijn achtertuin aan het jagen? Tot er plots een brug opduikt en wij linksaf moeten, richting de lunchstop. Ik zie de Ninja wachten op de brug, kijkend naar hoe wij verplicht worden linksaf te slaan. Weg van het gevaar. Hij is kunnen ontsnappen.

Diep moeten gaan

En dan besef je dat je zojuist een halve benzinetank hebt leeggereden op één en dezelfde weg. Dat je je zo hard hebt geconcentreerd op de rijder voor je en je eigen techniek, dat je niet eens doorhad dat het reservelampje al een tijdje aan het branden was. De lunchstop bereiken we met nog 25 km actieradius. Het had niet veel langer moeten duren voor de Versys 1000. Voor ons mentaal ook niet, want we zijn diep moeten gaan. Een slag van vermoeidheid klopt er ongenaakbaar in.

Bochtenstage

Voedsel kan wonderen doen, en we zetten onze Crom Ride verder. Verder over de mooiste wegen die je uitnodigen om de beste motorrijder in jezelf naar boven te halen. Een bochtenstage van onschatbare waarde. Een cursus rijtechniek die je nergens in België of omstreken kunt uitstippelen. Maar ook een cursus oplettendheid, bijvoorbeeld wanneer je achter een KTM Adventure hangt en er plots een grazende geit aan de binnenkant van de bocht opduikt. Of wanneer een kat het perfecte moment afwacht om de straat over te steken: net als jij passeert. Of wanneer je aan de finish komt en je de Ninja 1000SX herkent van eerder tijdens de rit. Zijn startnummer blijkt 001 te zijn, waarop de organisatie ons doodleuk vertelt dat het de motor van de man is die de route heeft uitgestippeld en aan een controlerit bezig was.