Test: 5 redenen waarom de BMW M240i xDrive Coupé een auto voor motorrijders is

In de rubriek Cars 4 Bikers testen we nieuwe auto’s die het dichtst het gevoel van motorrijden kunnen evenaren. Niet alleen cabrio’s of sportwagens, maar ook auto’s die je dat speciale gevoel geven. Het gaat in deze rubriek om het pure rijden, en niet om de grootte van de kofferruimte of de uitgebreide mogelijkheden van het infotainmentsysteem. Op het einde kiezen we een motorfiets waarmee je de geteste auto het best kunt vergelijken. In deel 4, een auto naar het succesrecept van BMW: klein, (in de basis) achterwielaangedreven en een zes-in-lijn onder de motorkap.

1. Het is een BMW M Performance-product

De echte BMW M2 moet nog verschijnen, maar deze M240i xDrive Coupé – van de M Performance-afdeling – zou zomaar eens de slimmere keuze kunnen zijn. Sneller, harder en agressiever zijn niet altijd beter om op de openbare weg te rijden. In dat opzicht is deze M240i een comfortabelere, als het moet zachtere, maar wel nog steeds krankzinnig snelle optie. 374 pk, 500 Nm, 0-100 km/u in 4,3 seconden en een gewicht van 1.710 kg. Het mag duidelijk zijn; daarmee kun je je al een behoorlijk eindje mee amuseren. Bovendien zit je toch in iets speciaal. Het dikke uiterlijk – we praten niet over de ‘schoonheid’ ervan. En ja, dat woord staat tussen haakjes –, het knap afgewerkte interieur met diverse M-logo’s, de sportieve stoelen,… De tot nu toe dikste 2 Reeks Coupé geeft je een bijzonder gevoel. En dan heb je er nog geen meter mee gereden.

2. Korte wielbasis = beweeglijkheid

Het fijne aan een kleine coupé is de beweeglijkheid van de carrosserie en het kwieke stuurgedrag. Een kart-achtig gevoel moet je echter niet verwachten, want daar is de M240i Coupé dan weer te groot en zwaar voor. Maar de balans die BMW weet te vinden, is er boenk op. Je voelt dat er uren en uren aan testwerk in dit onderstel zijn gestoken en dat het team van de finetuning niets aan het toeval heeft overgelaten. De volwassenheid, de stabiliteit, het uitgebalanceerde,… Toch missen we wat feedback in het stuurgedrag. Dat is normaal gezien een punt waar bijna alle BMW’s zeer sterk op scoren, maar van de M240i hadden we wat meer nauwkeurigheid verwacht. Idem geldt voor het remgevoel. Die stoppers doen meer dan voldoende hun werk zoals het hoort, maar de feedback in het rempedaal mocht beter zijn. Zeker als het er wat sportiever aan toe gaat.

3. Zescilinder = soepelheid

Net zoals een zescilinder in een motorfiets – denk aan de K 1600 GT en de Gold Wing – onwaarschijnlijk soepel draait, geldt datzelfde in auto’s. Al helemaal als het een zes-in-lijn is zoals in de M240i Coupé. Je krijgt een enorme elasticiteit, waardoor de automatische sportversnellingsbak niet steeds gaat terugschakelen bij de minste acceleratie. Het middengebied is romiger dan een smurfentaart en hoog in toeren komt het sportieve karakter duidelijk naar boven. Ook auditief een genot, deze zespitter, ondanks steeds strenger wordende geluidseisen. Maar het motorblok staat er niet alleen voor, want een turbo helpt om die soepelheid nóg soepeler te maken. Het resultaat is een krachtsontplooiing die nooit verveelt, al geef je veel of weinig gas. Laat hem veel toeren maken en er zijn weinig auto’s die je kunnen bijhouden; in rechte lijn of op een bochtige weg.

4. In de basis achterwielaangedreven

Ons testmodel van de M240i Coupé is uitgerust met xDrive, dus vierwielaandrijving. Als pure achterwielaandrijver is hij ook beschikbaar. Moest jij als ‘professionele’ coureur enkel achterwielaandrijvers rijden, dan moet je weten dat de xDrive eigenlijk altijd achterwielaangedreven is, tenzij de achterwielen het niet meer getrokken krijgen. Dan laat het fijn werkende systeem de voorwielen meespelen. Je merkt daar allemaal niets van hoe de krachten verdeeld worden, maar dat het verdomd effectief werkt, is wel duidelijk. Zo is de launch control behoorlijk indrukwekkend met nul, zero, nada wielspin. Helemaal niks. Ook bij het uitkomen van (krappe) bochten moet je al echt onnodig gaan forceren om de BMW gevaarlijke dansjes te laten doen. Tenzij je de tractiecontrole en het ESP uitzet, dan kan er veel meer. Maar dat laten we het liefst over aan die professionele coureurs.

5. Het enorme verschil tussen Eco Pro en Sport Plus

Net zoals vele motoren is ook de M240i Coupé uitgerust met diverse rijmodi. Hoewel er nog behoorlijk wat motoren gemaakt worden met één enkele rijmodus, kun je er in de automobielsector bijna niet meer omheen. Dikwijls zijn die verschillen, zowel bij auto’s als motoren, te klein om van een echt andere modus te spreken. Maar bij deze BMW is het verschil enorm. De standaard ‘Comfort’-modus is perfect voor je alledaagse ritten. Zit je wat krap bij kas, wat we ons niet kunnen voorstellen als je deze 58.975 euro dure BMW kunt kopen, dan schakel je over naar Eco Pro en verandert de sportieve coupé in een mak lammetje met focus op een zo laag mogelijk verbruik. Iets zegt ons dat deze stand niet veel gebruikt zal worden onder M240i-eigenaren. De stand waarin je wil rijden, is namelijk Sport (Plus). Dan komt het ware sportieve, pure karakter van de 2 Reeks boven. Niet enkel in motorprestaties, uitlaatgeluid en -geknetter, gasreactie en besturing, maar ook in de hardheid van de vering en de onwaarschijnlijke baanvastheid.

Motor waarmee je de BMW M240i Coupé kunt vergelijken: Yamaha MT-09

Er zijn verschillende redenen waarom de Yamaha MT-09 de motorvariant is van de BMW M240i Coupé. Zo heeft ook de Japanner een nogal… apart uiterlijk. Omdat smaken verschillen, gaan we daar niet dieper op ingaan, maar de reacties van vrienden en familie waren nogal overeenkomstig, op zowel de BMW als de Yamaha. Vervolgens is het motorkarakter behoorlijk gelijk. De MT-09 doet het met de helft van de cilinders (en zonder turbo), maar door die driecilinderlay-out is het net zo’n soepele machine. Laag in toeren, hoog in toeren, overal zit karakter. Ook de korte wielbasis is een gelijkenis, met kwiek stuurgedrag tot gevolg. Tot slot is het verschil in rijmodus ook op de Yamaha enorm. Maar waar je in de BMW met volle teugen kunt genieten van de meest sportieve stand, mijd je die beter op de Yamaha. Te veel van het goede…