Rotterdam Dirt Ride: A Dirty Ride is a joy forever!
De laatste keer dat er minder motorsportevenementen georganiseerd werden dan in dit Corona-jaar, was Napoleon nog aan de macht. Het was dan ook met een brede grijns op de gebleachte tanden dat Onze Man naar Rotterdam trok voor een nieuwe editie van de Rotterdam Dirt Ride.
Knievel en de witte Harley-Davidson
Op de Rotterdam Dirt Ride stond een glimmende witte Harley-Davidson XG750 op Onze Man te wachten. De XG is een speciaal (om)gebouwde 750 off-road versie waarmee Harley-Davidson allerlei ongein gaat opzoeken. Een hillclimb, een dirt track wedstrijd of deze Dirt Ride? Gesneden koek voor de fel ogende Amerikaan. En als er dan toch met een witte Harley-Davidson mag gereden worden, wie konden we beter naar de havenstad sturen dan redacteur Yvo Knievel, de verre en iets minder spectaculaire neef van de legendarische Evel Knievel.
Familie traditie
Helemaal in de stijl van zijn illustere verre oom – die ook aardig wat in beeld kwam met een Harley – nam Yvo zijn opdracht om deel te nemen aan de Rotterdam Dirt Ride bijzonder ernstig op. In de Knievel-familie wordt er immers wat neergekeken op een motorrijder die niet terugkeert van een event met minstens drie gebroken botten. Dat weerhield Onze Man er niet van om volgend relaas in de hem kenmerkende bescheiden stijl, door te sturen:
“Ik kan met een Trumpiaanse bescheidenheid stellen dat het gewoon waanzinnig fantastisch goed ging, daar in Rotterdam. Echt een event op mijn maat. Naast het vestimentaire overwicht dat ik van bij het begin tentoonspreidde, kwam ik eigenlijk het sterkst voor de dag in de dragraces – een event waar je één tegen één zo hard mogelijk rechtdoor moet gaan. Vooral in de trainingen was ik sterk.”
Maar het ging om meer dan trainingen toch?
“Toen de wedstrijden begonnen, werd ik – kortstondig maar onweerstaanbaar – afgeleid door de benen van jongedame die met de startvlag zwaait. Die benen stonden immers op ooghoogte op een strobaal. Dat bevorderde niet echt mijn concentratie en ik miste de start volledig. Ik werd desondanks nog eervol tweede in dit duel. Mijn tegenstander eindigde voorlaatste.”
Wat kwam er na het dragracen?
“Vooral glorie! Later op de dag heb ik immers ook één van de crossmanches gewonnen. Ik miste om gekende redenen de start, maar plots werd er hevig met vlaggen gezwaaid en toen begon iedereen te vertragen. Uiteindelijk was het vrij gemakkelijk om die mannen dan gewoon te passeren. Ik won vlotjes. Omdat er in de Rotterdam Dirt Ride niet echt klassementen opgemeten worden, staat die zege jammer genoeg nergens geboekt.”
Werd er met jouw familienaam niet net iets méér van je verwacht?
“Kijk, over bussen springen doe ik niet. Zon bus produceert al snel evenveel uitstoot als een klein Aziatisch land. Het laatste wat we willen, is dat in Nederland de zeespiegel gaat stijgen. Alhoewel dan kunnen ze zich meteen de moeite besparen om een modderbak aan te leggen op het circuit. (lacht) Dit blijft één van de grote attracties op de Rotterdam Dirt Ride. Geen lachertje met de de Harley-Davidson XG750, maar waar een wil is, is een weg. Ook als de weg weg is en er één grote blubberpoel voor je wielen ligt. Met het koppel van de 750 twin geraak je echter zo goed als overal door.”
Er loopt een dunne grens tussen moed en dwaasheid, maar hoe dan ook kun je niet anders dan de moed bewonderen van sommige deelnemers bij het nemen van deze modderige hindernis.
“Al waren er wel heel wat die sneller door de modderbak gingen dan ondergetekende. Er loopt een dunne grens tussen moed en dwaasheid, maar hoe dan ook kun je niet anders dan de moed bewonderen van sommige deelnemers bij het nemen van deze modderige hindernis. Van een held met een Suzuki Intruder tot die kerel met de 80 cc Honda. Allen gingen ze er volle overtuiging in en de sommigen kwamen er zelfs ook weer uit. En er waren er ook die er een ware demonstratie van maakten. Een Brit met een scrambler vloog er overheen alsof de modder er niet eens was. Een andere kerel deed dat ook, maar dan met een Honda CRF crossmotor. Je zag iedereen denken “zo kan ik het ook“. En dat is nog waar ook.”
Al bij al: genoten?
Absoluut. De Rotterdam Dirt Ride is niet de plek waar je met de best mogelijke motor zo hard mogelijk rond gaat. Daar bestaan al jaar en dag competities voor. Het is wel een organisatie waar plezier primeert. Dragraces, een mini cross, motoball en zelfs short track. Een plek waar je met je motor nog eens kunt gaan stoeien alsof je weer die tiener bent met een bmx fiets. En achteraf bij een kampvuur de verhalen nog wat aandikt. Dolle pret dus. Het geheel zit ondergedompeld in een ongedwongen sfeer waarbij zo goed als alles kan en niks moet. Mooi dat we hier met de Harley-Davidson XG750 deel konden van uitmaken.
Foto’s: Cornelio Longo en Harley-Davidson
