Reisreportage Honda XL750 Transalp: over de Alpen – en daar voorbij!

Eenvoudige ideeën zijn vaak de beste. Met een Transalp over de Alpen rijden, bijvoorbeeld. Onze Man trok solo over Europa’s hoogste bergketen, om uit de vlooien of Honda’s XL 750 Transalp ook na diens wedergeboorte nog steeds de gedroomde compagnon de route is in de bergen waaraan hij zijn naam ontleent.

Dag 1: Schendelbeke – Dampierre Les Conflands
Opwarmertje in de Ardennen

Dat het hoogtepunt van de reis later zou komen, hoeft geen betoog. De proloog bleek een goede opwarming te zijn voor ons stalen ros. Vanuit onze thuisbasis vertrokken we naar onze eerste overnachtingsplaats, een ezelboerderij in Dampierre-lès-Conflans. Dat is een gehucht in Haute-Saône, grenzend aan het Jura-gebergte. De weg naar daar loopt door de Waalse en de Franse Ardennen, echt een aanrader! De heerlijke dennengeur in de naaldwouden bracht ons direct in vakantiestemming. Zigzaggend van dorp naar dorp, hoe meer de lijn op onze navigatie kronkelde, des te liever we het hadden.

Dag 2: Dampierre Les Conflands – Gandino
Slingeren door de Zwitserse Alpen

Op de tweede dag van onze motorreis door de Alpen, was het tijd om eens te kijken wat voor vlees we in de kuip hadden. Het beloofden 622 kilometers vol prachtige panorama’s te worden. We rijgden de Sustenpas, Nufenenpas, Furkapas en Glaubenbergpas aan elkaar, om dan door te steken via Bellinzona naar Lugano. Uiteindelijk zouden we belanden in Gandino, een pittoresk dorpje in de Dolomieten. Onder deze omstandigheden werden zowel de ophanging, remmen en het motorblok grondig getest.

Accelereren, remmen, insturen en opnieuw. Van zonsopgang tot zonsondergang. Geen betere motor voor dit soort avonturen. Licht, krachtig, gebruiksvriendelijk en veelzijdig. Zo kan je de nieuwe Transalp het best omschrijven. Vooral de vloeistofgekoelde paralleltwin met bovenliggende nokkenas, acht kleppen en 270° krukas – die we ook in de Hornet terugvinden – draagt bij aan de funfactor van deze motor. Een pak meer koppel en bijna twee keer zoveel vermogen als de originele Transalp. Dat merk je uiteraard. Samen met de Showa-ophanging zorgt dit ervoor dat je zelfs over het ruwste asfalt heen vliegt. Gezien het performante blok, is een goede rempartij onmisbaar. De dubbele remschijf vooraan met tweezuigerremklauwen voorziet de XL750 van voldoende stopkracht.

Dag 3:  Gandino – Fondo

“It takes cojones the size of melones”

Al snel na het vertrek uit Gandino, bevonden we ons terug op de Italiaanse serpentines. De snelwegen probeerden we zoveel mogelijk te vermijden. Zo zagen we het decor veranderen van pastelkleurige huizen naar houten chalets naarmate we meer hoogtemeters maakten. We trotseerden tussen Bergamo en Brescia enkele bergpaden, niet veel breder dan een voetpad. Slik. Daarna volgde een van de meest technische stukken asfalt in de Italiaanse Alpen: de Stelvio. Zonder twijfel de meest legendarische bergpas van Italië. Geliefd bij motorrijders, autofanaten en fietsers vanwege de uitdagende haarspeldbochten – 48 aan de noordkant en 39 aan de zuidkant – en de adembenemende landschappen. Na het afdalen van de noordkant volgde een grandioze rit door de vallei van de Adige met zijn fruitboomgaarden zover het oog reikt. Hier konden we terug op adem komen, vooraleer via de Mendelpas naar Fondo door te rijden.

Dag 4: Fondo – Bovec

Complete vrijheid

De donderwolken vulden de hemel boven Fondo. We maakten ons snel uit de voeten. Op weg naar het zuidoosten, richting de Sella- en Pordoipas. Het grootste deel van het traject liep door de Dolomieten. Wat zo uniek is aan deze bergketen – en waar ze ook hun naam aan te danken hebben – is het hoge gehalte aan dolomiet, een mineraal dat de bergen hun kenmerkende lichte kleur en opvallende uiterlijk geeft. Met name de Marmolada ziet er betoverend uit. Later die dag zouden we de grens met Slovenië oversteken om daar onze tocht verder te zetten door de Julische Alpen naar Bovec.

Naarmate we Slovenië naderden, verdween de drukte. Het verkennen van deze desolate contreien gaat gepaard met een gevoel van complete vrijheid. Het gas opendraaien, doortikken met de quickshifter en gaan. Zalig. Na Cortina d’Ampezzo liep het grootste deel van de resterende reisweg langs rivieren, meertjes en oude viaducten. Dat was ook de tendens over de Sloveense grens. Heerlijk om verfrissing te zoeken na een lange, warme dag in het zadel. Tot de laatste meters konden we onze ogen de kost geven. Vertrekkend van Kranjska Gora volgden we de rivier Soča door het Triglav Nationaal Park. Het enige nationale park in Slovenië en vernoemd naar de hoogste berg van het land, de Triglav. De perfecte plaats om te bivakkeren.

Dag 5: Bovec – Piran

Niet uit z’n lood te slaan

Slovenië beviel ons wel. De vriendelijke mensen, goedkope benzine en het gevarieerde natuurschoon maken dit een topbestemming voor motorrijders. We begonnen de dag meteen goed. De baan van Bovec naar Ziri is (gelukkig) bij velen onbekend. Deze meanderende asfaltstrook voerde ons verder langs de Soča richting Ljubljana voor een korte pitstop. Door de Romeinse, Habsburgse en Sloveense invloeden heeft deze stad op cultureel vlak veel te bieden. We hadden helaas – zoals gewoonlijk – niet veel tijd. Ons bezoek bleef dus beperkt tot een snelle hap en een rit door de stad. Ongeveer 10 kilometer buiten het stadscentrum, werden we door onze gps via het gravel de ongerepte wouden in gestuurd. Tractiecontrole en ABS even uitschakelen en de pret kon beginnen.

Echt offroadrijden stond niet op de planning, maar je weet nooit wat je tegenkomt op een avontuur in de bergen. Hier bewees de Transalp weer waarom hij zo’n goede adventuremotor is. Op het verharde presteerde hij zeer goed en was het mogelijk om een sportief tempo te rijden. Kom je in een situatie zoals eerder beschreven, dan is de Transalp niet snel uit zijn lood te slaan. Voor puur offroadgebruik zijn er betere kandidaten, maar voor de wegrijders die occasioneel het asfalt verlaten is de XL750 een topkeuze. De Bridgestone AT41 die eronder lag deed ook goed zijn werk op de droge ondergrond. Nadat we deze test doorstaan hadden, ging onze route verder door het Karstplateau richting de kust. Bij het ruiken van de zilte lucht en het zien van de eerste olijfbomen, wisten we dat de Adriatische zee niet ver meer kon zijn. Portorož, een klein kuststadje, was de ideale plaats om even te ontspannen alvorens te beginnen aan de lange terugweg.

Dag 6: Piran – Neuremberg + Dag 7: Neuremberg – Schendelbeke

De terugweg

De lange ritten van de voorgaande dagen begonnen hun tol te eisen. Tweeduizend kilometer op vijf dagen zonder gebruik te maken van de autosnelwegen. Dat vergt enige inspanning. Daarom beslisten we om de laatste veertienhonderd kilometer via de snelweg te rijden. Een pak minder boeiend maar veiligheid gaat steeds voorop. Eerst nog even stoppen in Koper en Triëst. Twee steden aan de Adriatische kust die ons qua architectuur sterk doen denken aan Venetië. Rondbogen, loggia’s en kleurrijke gevels vatten het beeld goed samen.

Eenmaal de stad uit en terug op de autostrade konden we met zekerheid zeggen dat we de juiste keuze gemaakt hadden. Een stil verlangen naar ons eigen bed doemde op. Nu we toch gewoon rechtdoor reden, hadden we ook de opportuniteit om het verbruik te analyseren. Met een gemiddelde van 5l/100 km viel het verbruik zeer goed mee, tenminste als je onze sportieve rijstijl mee in rekening neemt. Het stuk Autobahn na de Oostenrijkse Alpen bood de uitgelezen kans om de topsnelheid te bepalen. Dat was op gps 191 km/u, op teller 207 km/u. Verbluffend hoe de Transalp aan deze snelheid nog steeds aan het wegoppervlak kleefde, ondanks het 21-inch voorwiel. Zelfs met bagage bleef de motor stabiel, geen geslinger of gezwabber.

Simpelweg beter

Na een week samen in zijn natuurlijke habitat, kunnen we wel een conclusie vormen over de nieuwe Honda Transalp. De XL750 heeft een enorme evolutie gemaakt vergeleken met het allereerste model. Hij is simpelweg beter op alle vlakken: het motorblok, de ophanging en het remsysteem. Of de Transalp nog steeds die naam waardig is? Wij konden ons geen betere reisgezel wensen voor dit avontuur. Een goede balans tussen wegprestaties en offroadcapaciteiten is exact wat je nodig hebt om de Alpen te verkennen.

Tekst en statische foto’s: Jules Hermie